Sabinka Skrawek Nieba

"- Co to za dziwne niebieskie stworzenie? Ktoś Ty?

- Czy nie widzisz, że jestem Skrawek Nieba? - odpowiedziała Agnieszka - Przepuść mnie.

- Do licha, nigdy nie widzieliśmy nieba. W tym okropnym lesie wszystko jest tak zarośnięte, że niebo można zobaczyć tylko ze szczytów najwyższych drzew - burknął oset.

- No, skoro jesteś Skrawek nieba to przechodź."

Zawsze mówiłam, że niebieski to mój ulubiony kolor, choć nie ma go na blogu zbyt dużo, nie ma w mojej szafie, nie ma w moim domu.... no może jakieś nieliczne akcenty bym znalazła. Już kiedyś pisałam, że kolor ten kojarzy mi się z  Absolutem, z Nieskończonością, z morzem, ze spokojem... Moje szaleństwo na niebieski zaczęło się już w dzieciństwie, od książki, którą tata czytał mi na dobranoc "Firoseta i czary: Bajki znad Morza Śródziemnego" Natalii Gałczyńskiej. Była w niej jedna opowieść, która szczególnie utkwiła mi w pamięci pt. "Agnieszka Skrawek Nieba". Opowiadała o dziewczynce, która szła przez ciemny las do swojego taty. Las był ciemny i straszny, ale dzięki temu, że miała niebieską sukienkę uszytą przez babcię mogła przejść bezpiecznie mówiąc, że jest Skrawkiem Nieba.

Długo szukałam tej książki, trochę z sentymentu, trochę dlatego, że chciałam ją przeczytać Sabince i znalazłam inne, nowe wydanie na allegro. Teraz te baśnie nie robią już na mnie takiego wrażenia jak w dzieciństwie i nie chcę już nazywać się Agnieszka :) ale szaleństwo na niebieski pozostało.

Z niebieskich skojarzeń (nie licząc morza i moich pobytów w jego dookolu) dodam jeszcze: 

 - "Karolcię" Marii Kruger i magiczny niebieski koralik spełniający życzenia . Dostałam tę książkę w nagrodę kiedyś, ale niestety gdzieś przepadła nad czym bardzo ubolewam. Widziałam, że jest dosyć tania i dostępna na allegro chociażby, więc do listy "dla Sabinki" dopisana. Z chęcią sama do niej wrócę.

 - "Wielki Błękit" Luca Bessona - Film o pasji, która staje się całym życiem, która jest ważniejsza niż miłość do drugiej osoby. Warto też obejrzeć dla przepięknych zdjęć.

Jakoś w  liceum i nagrałam ten film na kasetę VHS. We wtorki kiedy chodziłam  na 9:00 do szkoły, oglądałam fragment z pływającymi delfinami "na śniadanie" :) 

 - no i oczywiście film Kieślowskiego. Mój ulubiony z serii "Trzy Kolory" - "Niebieski".
Główna bohaterka traci to co najbardziej kocha, potem okazuje się, że jej życie było iluzją - w baaardzo telegraficznym skrócie. Historia kobiety pokazuje, że nawet pomimo ogromnego bólu jaki może doświadczyć człowiek, pomimo rozczarowań ma on jeszcze szansę na to by się pogodzić z rzeczywistością i iść dalej do przodu, by być jeszcze szczęśliwym w życiu , by zacząć od nowa.  Najbardziej lubię krótką scenę końcową, kiedy pojawia się ledwo widoczny uśmiech na jej twarzy, który dla mnie jest symbolem nadziei. 

Każda z wyżej wymienionych "niebieskości" zasługuje na osobnego posta. Może kiedyś się za to zabiorę... a tymczasem niebieskie zdjęcia: 

Błękitne dookole. Taką jesień lubię.

Mój wyrzut sumienia. Skomplikowałam sobie sprawę i nie mogę dokończyć dzieła :) Jeszcze mam nadzieję, że przed zimą zdążę.

Sabinka. W swojej niebieskiej kurteczce jest takim moim skrawkiem nieba na spacerach, kiedy w dookolu co raz mniej kolorowo, a bardziej buro i ponuro.

Pozdrawiam

An 

p.s. Post dedykowany Maryś, która szaleje za niebieskim.  Z jej osobą także niebieski mi się kojarzy :*:*:*