domek myszki

     Jednym z uroków mieszkania na wsi jest to, że liczba domowników grubo przekracza tą widoczną na pierwszy rzut oka. Po dłuższym zamieszkaniu zaczyna się dostrzegać różnego rodzaju stworki, o których istnieniu nawet nie wiedziałeś.

    Gdy tylko na zewnątrz zaczęło się robić zimno w domu pojawiły się dziwne owady z przezroczystymi skrzydełkami, które jak ćmy leciały do światła. Dzięki "magii" internetu wiem już, że to zupełnie niegroźne złotooki, które chronią się w domach, bo nie przetrwałyby mrozów zimowych. Wyglądają jak małe bladozielone wróżki :)
    W różnych zakątkach co jakiś czas pojawiają się biedronki a w kącikach pająki. Od niepamiętnych czasów te z długimi odnóżami nazywam potocznie "Stefany". Nie boję się ich. Przynajmniej dopóki nie muszę ich dotykać. (Przy okazji, będąc w temacie robactwa, muszę Wam też wspomnieć o starym mieszkaniu i grubym pająku Waldemarze. Mieszkał na balkonie, podglądał nas i tkał tę pajęczynę, wydawało mi się, że ciągle od nowa...)
   Te malutkie robaczki to jeszcze nic. Od jakiegoś czasu w nocy słychać zza ściany chrupanie, drapanie i inne dziwne odgłosy....
   Pewnego razu, gdy Sabinka spała w pokoju na poddaszu, a ja z Kochaniem przed laptopem oglądałam serial, którego pierwszych odcinków w ogóle nie mogłam strawić a i teraz przy drugim sezonie zasłaniam oczy momentami. (Nie wiem do czego ten świat zmierza, ale ilość obrzydliwości pokazywanych na ekranie jest przerażająca i dla mnie zupełnie niepotrzebna. Rośnie straszne pokolenie, jakieś mało wrażliwe, którego chyba na prawdę nic nie rusza... - taka dygresja ;) ) Serial "The Walking Dead" - dla zainteresowanych.
    Wracając do tematu, zostałam sama w pokoju na chwilę i słyszę dobiegające z góry głośne drapanie i hałasy jakby to straszny zwierz dostał się do środka cudem jakimś... Zaczęłam powoli wchodzić po schodach, żeby zobaczyć co to za potwór tam hałasuje. Na szczęście mój wybawiciel w porę wrócił i wszedł na górę, żeby zobaczyć cóż to takiego. Nie zgadniecie co zastał - ciasteczko! Małe okrągłe ciasteczko, które leżało na podłodze. Małe, ale jednocześnie na tyle duże by nie zmieścić się do dziurki w ścianie :) Na pytanie Kochania, czy wyrzucić,ciasteczko, czy je połamać, żeby myszka mogła sobie wziąć do norki serce mi zmiękło i pomyślałam, że to tylko mała myszka. Maleńka taka... i dopóki mi nie pogryzie  moich tekstyliów to lubię ją.
Następnego dnia "zmalowałam" jej z Sabinką domek :)

I tak na marginesie - jak przy obecności kota w domu może być mysz?

☮
An