za mną świeci słońce

"Idę pewnym krokiem,

przed sobą widzę cień

i nie boję się,

bo dzięki niemu wiem

że za mną świeci słońce."

Wiersz napisany przeze mnie. Przez dawną Anię, nastoletnią :D

Borze, co ja robię? Chyba świat blogowy się obróci przeciwko mnie i  mnie ukarze za ujawnianie tego, ale co tam... To przecież jakiś kawałek mnie :) 

Dzięki przeprowadzce i rozpakowywaniu wpadły mi w ręce stare pamiętniki i czytam sobie :) Tyle we mnie było pozytywu i nadziei kiedyś. 

Od Maryś dostałam piękny notatnik na zapiski, ale jakoś do tej pory nie znalazłam odwagi, by zapisać w nim choć jedno słowo (zaraz burę dostanę w komentarzu, ale przyjmę z pokorą i już obiecuję poprawę).

Czekam na dłuższą chwilę z samą sobą i na pozytywny czas, bo obiecałam sobie, że od szczęśliwej myśli zacznę w nim wpisy.

No dobra, bardziej czekam na dłuższą chwilę sam na sam ze sobą, bo dobry czas trwa. To miejsce, w którym mieszkamy teraz jest chyba zaczarowane :D Ma moc! I więcej spokoju we mnie mimo, że oprócz miejsca zamieszkania prawie nic się w moim życiu nie zmieniło.

Więcej radosnych chwil.

Za mną udany weekend. Ślub i wesele bardzo fajnych ludzi.

Szalonych ludzi z szaloną rodziną i szalonymi znajomymi (wliczając nas). Był ogień (dosłownie i w przenośni), było wino czerwone, był taniec, szaleństwo było i miłość dookoła i radość!

Dawno nie byłam na tak udanej imprezie.

Tak więc czas zapisania pierwszego zdania w marysinym pamiętniku co raz bliżej i czuję, że jak już zapiszę jedną literkę to reszta się wyleje jak potop, czego sobie i czytającym bloga życzę, bo może zaowocuje to czymś ciekawym do przeczytania i tu. 

A jak Wam minął weekend?

A na koniec tylko jedno zdjęcie - "Autoportret wieczorową porą" ;)

Fotografia z dedykacją dla mojej przyjaciółki, która jest bardzo daleko ode mnie. Za górami, za lasami, za morzami i oceanami... 

Prawie jak w bajce ;) 

Tak wygląda świat z mojego okna.

Pozdrawiam!

An ☮